Czym jest choroba Crohna?
Choroba Leśniowskiego-Crohna jest przewlekłym stanem zapalnym, który atakuje przewód pokarmowy. W chorobie Leśniowskiego-Crohna zmiany zapalne mogą wystąpić w dowolnym miejscu przewodu pokarmowego: w jamie ustnej, przełyku, żołądku, dwunastnicy, jelicie cienkim i odcinkach jelita grubego (wstępnicy, poprzecznicy, zstępnicy, esicy) oraz w odbytnicy.
Choroba może dotyczyć:
- tylko jelita cienkiego (zapalenie jelita cienkiego),
- tylko jelita grubego (zapalenie jelita grubego),
- jelita cienkiego i jelita grubego (Zapalenie jelita cienkiego i grubego).
Co przyczynia się do pojawienia choroby?
Czynniki genetyczne. W 5-10% przypadków choroba występuje rodzinnie. Z ChLC wiąże się obecność genu NOD2/CARD15, którego mutacja zwiększa 20-40 krotnie ryzyko zachorowania.
Czynniki immunologiczne. W jelicie dochodzi do nasilonego, nieprawidłowego pobudzenia komórek, które uczestniczą w zapalnej odpowiedzi immunologicznej i wytwarzają zwiększone ilości substancji, które wywołują , nasilają i powodują przewlekłe utrzymywanie się zapalenia jelit.
Czynniki środowiskowe. Flora bakteryjna osób cierpiących na choroby zapalne jelit różni się od flory jelitowej osób zdrowych. Zarówno czynniki wewnętrzne (flora bakteryjna, stres) jak i zewnętrzne (palenie papierosów, niewłaściwa dieta) mają wpływ na rozwój zapalenia jelita.
Jak często występuje?
W Stanach Zjednoczonych częstość występowania szacuje się na 58 na 100 000 dzieci i od 119 do 241 na 100 000 dorosłych i wzrasta w obu grupach.
Obecnie w Polsce żyje ok. 10-15 tys. chorych (u części z nich choroba może nie być zdiagnozowana).
W krajowym rejestrze choroby Leśniowskiego-Crohna zgłoszonych jest ponad 6000 chorych.
Choroba Leśniowskiego-Crohna może wystąpić w każdym wieku. Najczęściej jest rozpoznawana między 15. a 35 rokiem życia.
Objawy Leśniowskiego-Crohna
Choroba Leśniowskiego-Crohna najczęściej objawia się podstępnie, ale może objawiać się jako choroba toksyczna.
- silne bóle brzucha,
- biegunki wodniste lub tłuszczowe, mogą zawierać krew,
- znaczna utrata masy ciała,
- gorączka,
- osłabienie i zmęczenie,
- spowolniony rozwój u dzieci,
- zapalenie naczyniówki oczu,
- zapalenie stawów,
- afty w jamie ustnej,
- wyczuwalny guz w brzuchu (prawa dolna część),
- wymioty,
- zmiany skórne (np. rumień guzowaty),
- niedrożność jelit, perforacje, przetoki, szczeliny,
- objawy niedoborów pokarmowych (np. niedokrwistości).
Diagnostyka
Nie istnieje objaw ani zespół objawów dla ChLC. Rozpoznanie choroby opiera się na całokształcie obrazu klinicznego oraz wynikach badań dodatkowych.
- kalprotektyna w kale,
- pełna morfologia krwi,
- kompletny panel metaboliczny,
- poziom białka C0reaktywnego,
- laktoferyny w stolcu,
- endoskopia (gastroskopia, kolonoskopia, ileokolonoskopia, enteroskopia),
- badania obrazowe (tomografia komputerowa (CT), rezonans magnetyczny, ultrasonografia, badania histopatologiczne).
Przydatne mogą być badania kału w kierunku Clostridium difficile, Salmonella, Shigella, enteropatogenny szczep Escherichia coli, Yersinia, Campylobacter.
Niedobory
Niedokrwistość jest powszechna, dlatego należy okresowo monitorować hemoglobinę i hematokryt. Powszechne są również niedobory kwasu foliowego, żelaza i witaminy D. Pacjenci po rozległej resekcji jelita mają zwiększone ryzyko niedoboru witaminy B12.
W przypadku stosowania w leczeniu metotreksatu, tiopuryn i/lub leków biologicznych należy okresowo wykonywać pełną morfologię krwi oraz badania czynności nerek i wątroby.
Zainteresował Cię ten temat?
Poszerz swoją wiedzę o wybrane produkty z naszego sklepu – solidna dawka praktycznej wiedzy!