Papryka należy do roślin psiankowatych, a pochodzi z terenów Ameryki Środkowej oraz południowo-zachodniej części Ameryki Północnej. W Europie zawitała prawdopodobnie pod koniec XV wieku. Obecnie, oprócz wyżej wymienionych, uprawiana jest także w Azji Środkowej, a to ze względu na to, że nie przeszkadza jej większość stref klimatycznych.
Najpowszechniejsze odmiany papryki to te ostre oraz słodkie. Ostry smak papryki związany jest z obecnością w niej związku zwanego kapsaicyną, odmiany łagodne są ubogie w kapsaicynę, natomiast bogate w witaminy.
Związkami, które obok kapsaicyny nadają smak papryce, są olejki eteryczne oraz cukry, takie jak fruktoza, sacharoza i glukoza. Ich stężenie wzrasta wraz ze stopniem dojrzałości owoców, a wyższą zawartość obserwuje się w ostrych odmianach papryki. W owocach obecne są również saponiny steroidowe, składniki mineralne, kwasy tłuszczowe i aminokwasy. Obecność tych związków zależy m.in. od warunków uprawy i stopnia dojrzałości.
Zawartość witamin waha się w zależności od odmiany. Papryka czerwona jest bogata głównie w witaminę C (ok. 140 mg/100g), a także witaminy E i A oraz te z grupy B. Jest także dobrym źródłem potasu w naszej diecie oraz błonnika pokarmowego, tak pożądanego przez naszą mikroflorę jelitową.
Czy wiesz, że:
- Kapsaicyna znalazła zastosowanie w leczeniu wielu schorzeń i łagodzeniu dolegliwości. Najczęściej stosowana jest w leczeniu przewlekłego bólu pochodzenia mięśniowo-szkieletowego i bólów neurologicznych, obniżaniu nadciśnienia, czy wspomaganiu termoregulacji.
- Owoce papryki znalazły zastosowanie w homeopatii, można przyrządzać z nich nalewki oraz napary, a te ususzone dodawać do mieszanek sproszkowanych ziół.
- Nadal trwają badania nad możliwością wykorzystywania cennych właściwości papryki w leczeniu chorób oraz gastroprotekcyjnym i przeciwnowotworowym działaniu kapsaicyny.
Paprykę (zarówno surową, jak i w formie przypraw) spotkamy w takich potrawach, jak: wszelkiego rodzaju lecza, potrawki, gulasze, sosy wielowarzywne, zupy kremy, w postaciach pieczonych, duszonych, faszerowanych.
Papryka doskonale komponuje się z pomidorami, bakłażanem, cukinią, cebulą i czosnkiem, dobrze czuje się w towarzystwie pieprzu, kurkumy, imbiru, czy świeżych ziół, a pasuje zarówno do mięs, ryb, jak i dań wege.
Przepis na risotto z papryką i bakłażanem (przepis na ok. 6 osób, kociołek 10 litrowy)
Składniki:
- 1 kg ryżu
- 2 cebule
- 2 bakłażany
- 1 papryka czerwona
- 1 główka czosnku
- 3 łyżki papryki słodkiej w proszku
- 2 łyżki papryki ostrej w proszku
- 2 łyżki curry
- 5 cm świeżego imbiru
- sól himalajska
- pieprz czarny mielony
- oliwa lub masło klarowane
- przecier pomidorowy
- woda
Przygotowanie:
Cebulę, bakłażana i paprykę drobno obrać, wrzucić do kociołka i poddusić, następnie dodać wszystkie przyprawy, drobno posiekany imbir i czosnek. Intensywnie wymieszać. Wsypać suchy ryż i chwilę prażyć bez dolewania wody. Następnie dolać wodę, gotować ok. 20 minut na wolnym ogniu, pilnując by ryż cały czas był przykryty. Przecier dodać na samym końcu. Danie jest gotowe, gdy ryż jest miękki.
Na paprykę uważać powinny osoby cierpiące na choroby przewodu pokarmowego, takie jak wrzody żołądka i dwunastnicy, zapalenie przełyku na tle refluksowym, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, uchyłkowość jelit, a także kobiety w ciąży i dzieci do 2 roku życia, osoby starsze. Drażniące działanie kapsaicyny obecnej zwłaszcza w ostrych papryczkach, może podrażniać błony śluzowe i nasilać objawy chorobowe. Surowa papryka dla dzieci i osób starszych może być po prostu ciężkostrawna.
Lubicie? Jecie? Pochwalcie się przepisami na paprykę w roli głównej.
Piśmiennictwo:
1. Synowiec-Wojtarowicz A., Pawłowska-Góral K.: Prozdrowotne właściwości papryki (Capsicum annuum l.) i jej wykorzystanie w lecznictwie; [w:] Farmakoterapia, VOL 23 NR 10’13 (270).
2. Pieńko T.: Kapsaicyna- właściwości, zastosowania i perspektywy; Biul. Wydz. Farm. WUM, 2013, 2, 11-17.
Zainteresował Cię artykuł?
Poszerz swoją wiedzę o wybrane produkty z naszego sklepu – solidna dawka praktycznej wiedzy!